Czym jest Tin Whistle i o co tak w ogóle chodzi z tą stroną?

Zacznijmy od tego, że tin whistle jest fletem – czyli instrumentem dętym. Wyrażając się akademicko: to areofon. W przeciwieństwie do zwykłego fletu prostego tin whistle ma tylko sześć otworów palcowych, co sprawia, że gra na tym instrumencie jest o wiele prostsza. Dodatkowym ułatwieniem jest fakt, że do zagrania prostej gamy nie są potrzebne żadne chwyty widełkowe oraz to, że nie ma otworu na kciuk.

Skala dźwięku wynosi dwie oktawy. Wyższą oktawę osiąga się poprzez mocniejsze dmuchanie w instrument. Chwyty dla drugiej oktawy nie różnią się (w przeciwieństwie do fletu prostego) od tych dla pierwszej, co jeszcze bardziej ułatwia grę.

Słowo „tin whistle” oznacza dosłownie „blaszana piszczałka”, jednakże wielu dzisiejszych producentów miesza różne materiały i nie ogranicza się do blachy. Najczęściej spotykane i jedne z najlepiej brzmiących tin whistle’ów są właśnie z tworzywa sztucznego.

Na tej stronie znajdziesz wszelkie informacje dotyczące tego fascynującego instrumentu. Jeżeli Ci się spodobają, to prześlij znajomym link. Możesz też nas podlinkować z własnej strony!

Kiedyś potrzebowałem rozsądnej strony internetowej z detalicznymi informacjami, niestety znalazłem wiele sklepów i stosunkowo mało informacji. Obecnie sam prowadzę sklep internetowy – www.folkfriends.com - którego nazwa od czasu do czasu pojawia w artykułach.

Ta strona została jednak stworzona w celu informacyjnym, ma z założenia dobrze opisywać historię tin whistle – tego małego, przystępnego dla każdego instrumentu. Chciałem spisać wszystkie ważne informacje, które od lat krążyły mi po głowie i zalegały biurku, tą esencję wiedzy, którą zaczerpnąłem z grubych książek i rozmów - po to, aby móc podzielić się z nią światem. Chciałem podzielić się nie tylko samą wiedzą, ale również moim entuzjazmem. W realizacji tego projektu pomogło mi wiele ludzi. Najbardziej dziękuję Jimowi z Clarke Whistles, Aidanowi i Lynette z Feadóg, Steáfánowi i Davidowi, którzy napisali świetną książkę o Low whlistle, rodzinie Kelischek z Susato, Carey’owi Parks z Parks Whistles za wiele miłych e-maili oraz Johannesowi z Folkfriends – za to, że daje mi aż tyle swobody, że znajduję czas na tworzenie takich stron.

Nicolai, kwiecień 2009